torsdag, oktober 04, 2007

Gravøl for eit kollektiv


På laurdag var det gravøl for Konkylien. Ein siste gong møttes nokre av oss som har budd der dei siste åra (og nokre av dei mest flittige gjestene), for å «fira, sörga, jubla eller gråta en skvatt», som ein av kollektivistane skreiv i invitasjonen til vår siste fest. Konkylien har vore eit av Tromsø sine mest frilynte og omtalte kollektiv sidan 1989, no skal huset selgast til høgstbydande og berre minnet skal vera att.

Det er knapt nok grenser for kor mange historiar som kan forteljast frå Konkylien, slik blir det vel i eit sentrumsnært kollektiv kor døra alltid stod ulåst. Svært mange noverande eller tidlegare studentar under 40 år i Tromsø har ein eller annan gong sett sin fot i Konkylien, dei fleste på veg til nachspiel i seine nattetimar eller til og med langt utpå morgonkvisten. I nokre av sine finaste stunder har Konkylien dessutan husa musikkfestivalar, filosofiske foredrag, 1.mai-frukostar, politiske debattar, lesesirklar og andre halvoffentlege arrangement. Sjølv kjem eg til å hugsa mange av desse arrangementa som eit uttrykk for det eit kollektiv kan vera på sitt beste: Eit fellesskap om noko meir enn neste fest.

Det blir uansett feil å vektleggja dette (ofte skjøre) fellesskapet framfor det sosiale fellesskapet som har prega Konkylien desse knappe 20 åra. Konkylien er fyrst og fremst billig husleige, sosialt fellesskap, frilynt moral, endelause nachspiel og eit skrikande behov for strengare husreglar. «Skam, trass og trivsel» er kanskje orda som illustrerer Konkylien best, det er i hvert ord som fangar noko av ambivalensen i å bu i eit kollektiv av Konkylien sitt kaliber.

Mine år i Konkylien kjem til å bli ståande som nokre av mine rikaste. Trass i at eg har levd i eit evig kaos her i huset, har dagane mine mest av alt vore prega av skriving, lesing, ranglar, fotball og friviljugt organsisasjonsarbeid. Om eg skal vera ærleg, har eg aldri funnet ein betre kombinasjon for det gode liv i ein universitetsby: Konkylien har lagt til rette for at noko av ambivalensen i meg kunne levast ut.

2 kommentarer:

Anonym sa...

(.........................)

Onar

Frode sa...

Det er en tragedie verdig Sofokles at Konkylien skal avvikles. Til og med jeg, som aldri har bodd der, har så mange positive minner fra stedet.