Slutt på ei ørkenvandring?

Moses og israelarane vandra 40 år i ørkenen før dei kom fram. Nokre av oss har no vandra i ørkenen i 43 år, og me er endå ikkje framme. Når det er sagt, er det i desse dagar visse teikn som peikar mot at ørkenvandringa vår kan gå mot slutten. Brann leiar Tippeligaen, og halve vestlandet ber på ein draum om at 43 magre år utan seriegull skal vera nok.

I dag – tysdag 6.juni 2006 - har alle norske aviser ei poesispalte på sportsidene. Denne poesispalta innheld noko slikt som dette:
Tippeligaen
1. Brann 7 4 0 19-7 25
2. LSK 6 3 2 19-12 21
3. Odd 3 6 2 14-11 15
4. RBK 3 6 2 14-12 15

For dei som ikkje har blikket for poesi, kan eg fortelja at Brann aldri før har vore ubesigra etter 11 seriekampar. I 1963 vann Brann serien sist, og me må heilt attende til 1976 for å finna sist gong Brann leia serien så langt ute i sesongen.

No skal ingen sei at me tek sigeren på forskot. Eg trur at dei aller fleste av oss går og ventar på den vanlege Brann-nedturen, det har blitt så mange av dei opp gjennom åra at ”no tapar Brann”-refleksen vaknar allereie etter to sigrar på rad. Samtidig er me ikkje mindre audmjuke enn at me drøymer litt ekstra i år, det er trass alt ikkje dagleg kost dette her.

Ingen fryd utan skadefryd. Det er også mykje god poesi i at bartefolket frå Trøndelag har slått seg til ro som eit middels norsk tippeligalag. Alle dei av oss som var unge på 90-talet, fekk øydelagt mykje av ungdomstida vår fordi landets mest ufjelge folkeslag hadde fri tilgang til alt som var av edelt metall. Sjølv budde eg eit år i Trøndelag, og eg vart hjelpelaust vitne til at Brann tapte 10-0 på Lerkendal midt i mi beste ungdomstid. Slike sår tek tid å lækja, kanskje kjem eg aldri heilt over sjokket den vårkvelden i -96?

Uansett, det blir for dumt å kvila lenge i skadefryden i slike tider. I desse dagar har me nok med å nyta. Dei neste vekene er det VM-pause i eliteserien, og Brann skal kvila på tabelltopp i minst sju veker til! Eg har bestemt meg for å feira litt kvar dag så lenge Brann ligg på tabelltopp, og allereie i kveld drikk eg Hansa til kveldsmaten. Det kan koma godt med, me Brannfans veit nemleg nok til at dette neppe kjem til å vara. Til det er me litt for erfarne som ørkenvandrarar.