Boka «Klima for ny oljepolitikk» opnar med å spørja om det er mogeleg for Noreg å vera verdsmeister i oljeproduksjon, europameister i klimatiltak og føregangsland på rettferdig utviklingspolitikk på same tid? Gjennom seks artiklar frå norske bidragsytarar, og tre artiklar frå bidragsytarar frå land i sør, får me problematisert Noreg sine ofte motstridande interesser i klima-, utviklings- og oljepolitikken.
Denne boka viser mellom anna at Noreg sine ambisiøse retorikk på klimaområdet er uforeneleg med dagens offensive norske petroleumspolitikk. Det er petroleumspolitikken som legg premissane for klimapolitikken, og tildels også for utviklingspolitikken. Boka problematiserer dessutan korleis petroleumspolitikken i stadig større grad blir bestemt av næringsaktørar, samanslåinga av Statoil/hydro er berre eit døme på ei sak kor politikarane berre blir marionettar for petroleumssektoren sine næringsinteresser.
No kjem vel ikkje denne konklusjonen som ei overrasking på nokon, snarare er den vel ein naturleg følge av at eit land er så avhengig av ei næring som Noreg er av olje- og gassressursane. Det som likevel skil denne boka frå det som ofte pregar ordskiftet om klima og petruleumspolitikk, er at boka er løysingsorientert. I eit utviklingspolitisk lys tek Carlos Larrea til orde for at vestlege land bør økonomisk kompensera land i sør som har olje- og gassressursar til å la ressursane forbli under jorda. Larrea viser korleis tidlegare og framtidig oljeutvinning i Ecuador har vore og vil bli ein trussel mot både lokalt miljø, nasjonal fordelingspolitikk og dei globale klimendringane.
Like konkrete er høvevis Joakim Hammerlin og duoen Einar Braaten/Marte Nilsen i sine forslag til ein ny forvaltningspolitikk for oljefondet. Oljefondet er i dag forvalta som eit internasjonalt spekulasjonsfond i vestleg økonomi, og det bidreg slik sett både til større skildnad mellom land i nord og sør, og til større press på verdas naturressursar gjennom høgare økonomisk vekst. Hammerlin viser på forvitneleg vis kvifor det einaste fornuftige er å retta forvaltninga av oljfondet mot investeringar i forsking på og utvikling av fornybar energi. Braathen/Nilsen tek til orde for ei tredelt forvaltning av framtidige innskot i oljefondet, gjennom satsing på fornybar energi, eit investeringsfond til utvikling i sør og eit fond til utbygging av høghastighetstog og bærekraftig infrastruktur i Noreg.
Attac har med denne boka bidratt med ein god analyse av den dobbeltmoralske norske olje- og klimapolitikken. Me får tru det kan inspirera fleire til å ta til orde for ei forvaltning av oljeressursane som tar klimatrusselen på alvor. Så får tida visa om det er moralen eller dobbeltmoralen som får prega norsk utviklings-, miljø- og petroleumspolitikk i tiåra framover.
(Bokmelding i "Utveier" - medlemsblad for Attac Noreg)
(Bestill boka her eller kjøp den for 50 kroner på Akademisk Kvarter i Tromsø)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar