Omsider er mitt årlege sumareksil på Vestlandet over. Også denne gongen vart det for mykje lønsarbeid, også denne gongen vart det for lite tid til det ein eigentleg burde bruka tida si på. Rett nok har det blitt ein del gode soldagar i fjellet og på sjøen når eg har hatt fri, men jamnt over vart det for mykje fokus på lønnsslippen i år også.
Det er vel få, om nokon stader i mitt liv som har ei slik ro i seg som tunet vårt (sjå bilete) heime på Tysnes. I lengda verkar denne roa passiviserande, men i små, passelege sommardosar er det ei sjeldan god ro.
No er eg på plass i mitt neste eksil, det er Oslo. Her har eg vore sjeldan heldig, og har fått plass i eit kollektiv på Grønland. Her er ingen kjøkenutsikt mot fjorden som i Tønsvika, men til gjengjeld er eg næraste nabo til min favorittbrune pub i Oslo, Grønlandshagen.
I mitt nye kollektiv (med innlagt breiband) skal eg i hvert fall bli flinkare til å oppdatera denne bloggen. Så får tida visa om også dette vert eit eksil, eller om eg endar mine dagar som bufast i Oslo?
