Eit halvt liv?

Dei siste åra har eg levd to atskilte liv. I det eine livet, som er studentlivet i Tromsø, lever eg det urbane studentlivet med studiar, pub-te-pub-turar, trening i helsestudio og politisk organisasjonsarbeid som ramme rundt kvardagane. Eg har knappast hatt ein veke løna arbeid i Tromsø, og eg har berre vore på skitur eller fjelltur nokre svært få gongar.

På vestlandet, kor eg bur tre-fire månader i året, lever eg eit heilt anna liv. Der ferdast eg i fjellet fleire gonger for veka, både på Tysnes og i Bergen. Arbeidsdagane mine er dessutan mange, det høyrer til untaket at eg får nyta ein frihelg heilt utan lønsarbeid. Ofte har eg dessutan tenkt at eg er noko av ein anti-intellektuell på vestlandet. Eg opnar sjeldan eller aldri ei bok, av og til blir til og med mitt gamle halvdusin aviser liggjande urørt.

Eg har trivdes godt med denne vekslinga mellom to røyndommar i fem-seks år, og eg er avhengig av element frå begge desse røyndomane om eg skal trivast. Samtidig har eg dei siste månadane tenkt at tida mi som reisande mellom desse røyndommane (og landsdelane) går mot slutten. Det blir for slitande å jobba ræva av seg kvar bidige sumar, berre for å kunne nyta frie, langsame dagar på universitetsbibiloteket i Tromsø vinter etter vinter. Dessutan blir mitt urbane studentliv i Tromsø for einsidig, når ein tenkjer på kva byen har å by på av både friluftsliv og arbeid. Tanken er derfor at eg skal prøva å bli ferdig med mitt halve liv i Tromsø no i haust: Snart skal eg både ta meg løna arbeid her i byen, og bli ein nokolunde flittig brukar av friluftslivet her i byen.

I dag starta i hvert fall mitt nye kvardagsliv i Tromsø. For fyrste gong sidan eg flytta hit for nesten seks år sidan var eg nemleg på tur til Tromsdalstinden (sjå bilete) i dag. Sjølv etter ein såpass langdryg fjelltur som denne, har eg på turen innsett at fjellheimen her i byen ikkje står langt tilbake for den i Sunnhordland. Det neste steget blir å finna seg eit arbeid som er like meiningsfullt som jobben min i Bergen. Det kan nok bli verre.

Politisk ferie

Etter ein lang arbeidssumar på vestlandet, har eg den siste veka vore på Attac sitt europeiske sumaruniversitet i Saarbrücken i Tyskland. Sumaruniversitetet er ei tankesmie og ein mobiliseringsrena for oss som ynskjer eit demokratisk og solidarisk Europa.

Sjølv var eg medansvarleg for ei seminarrekke om skatteflukt og den demokratiske utfordringa skatteparadisa representerer. Målsetjinga vår var å utforma poltiske krav for den europeiske Attac-rørsla fram mot valet til Europaparlamentet i 2009. Me i Attac Tromsø presenterte vår kampanje for å få Tromsø kommune til å bli den fyrste norske kommunen som ber selskap som inngår kontrakt med kommunen om å dokumentera kva for eigarstruktur dei har. Denne kampanjen vart svært vél motteken på sumaruniversitet, og truleg vil Attac-lag i både Sverige og Frankrike krevja det same som oss i sine kommunar.

Med omlag 800 deltakarar frå heile Europa og omkring 200 ulike arrangement å delta på, får ein berre med seg ein liten flik av den overveldande møteplassen som sumaruniversitetet er. Sjølv lot eg meg inspirera av den sterke miljø- og klimaorienteringa som ser ut til å vera på veg inn i Attac-rørsla. Dersom me skal løysa klimautfordringa, er me heilt avhengige av eit sosialt rettferdig utsleppsregime globalt. Den frie marknaden kjem til kort i møte med klimautfordringa, me får tru at Attac kan bli ein viktig premissleverandør i debatten om kva som er alternativet.

Det er heller ingen løyndom at eg fekk ein smak av mitt gamle studentliv i Berlin, då det var fri tilgang på både tysk språk, tyske aviser og tysk kveiteøl ei heil veke til endes i Saarbrücken.

Betre ferie kan vel ingen få?