I desse vårdagane burde eg eigentleg konsentrera meg om alle eksamenane som står for døra. På fredag er det skuleeksamen i historie, og innan måndag skal eg tilsaman levera 17 sider heimeeksamen. Til no har eg lest ein del, men skrevet fint lite. Herifrå bør det bli ein annan dans.
Eg slit altså med å få jobba nok med eksamen. Ikkje berre er eg ein av dei uhelbredeleg late, eg har det også slik at vårens kome vekkjer ein spesiell lengt i meg. For nokre år sidan arbeidde eg eit års tid som gardsgut i eit økologisk jordbrukskollektiv i Nord Irland. Sjølv om dagane mine i landbruket synes svært fjerne, er det ingen tvil om at vårkjensla no i mai minner meg om mitt gamle virke. I staden for å lesa og skriva som besett på min faste abeidsplass på UB, blir eg sitjande og bla i ein av Hamsun sine gamle vandrarromanar. I dag lot eg meg forføra av desse linjene i "Under høststjærnen":
"Se nu er jeg borte fra byens larm og trængsel og aviser og mennesker, jeg er flygtet fra det altsammen fordi det igjen kaldte på mig fra landet og ensomheten hvor jeg er fra. (...) Ak jeg har gjort en slik flugt før og er atter vendt tilbake til byen. Og er atter flygtet."
"Under Høststjærnen" omhandlar ein kar som flyktar frå byens larm og tar seg arbeid som reisande gardsarbeidar. Slike soger burde eg halda meg vekke frå, dei dreg meg inn i tankar om det eksamensfrie livet med mjølking, grønsaksdyrking og forefallande gardsarbeid som ramme om dagen. Her sit eg på eit innestengt bibliotek og les livlause bøker, det irrgrøne irske kulturlandskapet og det naturnære gardsarbeidarlivet er allereie blitt meg ein fjern idè.
For det meste har eg stor glede av mitt frie, urbane universitetsliv. Her vankar ein mellom folk og idéar som ikkje er ein gardsarbeidarar forunt. Likevel er det ingen tvil om at eg i skrivande stund hadde gitt mykje for å reisa frå gard til gard i nokre veker. Me får sjå kva det blir til på måndag...
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar